İsmine eklediği, ikinci bir ‘r’ harfiyle kendini yeniden inşa etmiş Onurr. Saçları sakalları değişmiş ama bakışları, bakışlarındaki naif heyecan aynı. Bursa Fen Lisesi’nden Boğaziçi Felsefe’ye; Oxford Üniversitesi’nde Klasik Arkeoloji yüksek lisansından İTÜ Sanat Tarihi doktorasına müthiş akademik yolu da cabası. Üzerinde uzun uzun düşünülmüş ilk albümü Bir Kahramanlık Hikâyesi’nin mutfağında çok emek harcanmış. Aradan yıllar geçtiğinde de yine aynı keyifle, heyecanla dinlenecek, uzun ömürlü bir albüm olmuş. Cesur deneysellikler hiç havada kalmamış. Formülsüz, samimi bir çalışma bu.
Bir yazlık, iki güzlük bir albüm değil. Hakikaten de kulaklıkla dinlenmesi gerekiyor bu sekiz şarkının. Bir Kahramanlık Hikâyesi, bir türler balosu. Alâimisemâ bir şarkılar toplamı. Bir çeşit ters harikalar diyarı. Uzun uzun da bir aşk hikâyesi. Kırık şezlonglardan, kırgın plajlardan, bir türlü uzamayan yazlardan geçiyoruz.
Rüyalarımızda hâlâ düğünler…
Replik, Aşk Kışlıkları Giy, Şampiyon Benim Bence ve Yakıyosun, gerek altyapıları, gerekse müzikal deneyleriyle Bir Kahramanlık Hikâyesi’nde bir adım daha önde duruyor. Niye bizim beynelmilel altyapılarımız yok diye burun kıvıranlar için tatlı ve kibar bir yanıt, Onurr’un albümü. Müziğe dair klişeleri bükmeli, kırpmalı bir çalışma. Yeni tekliler çıktığında heyecanlanıyoruz bazen ama komple bir albümü dinlerken, epeydir bu kadar heyecanlanmamıştım. Bir Kahramanlık Hikâyesi, rengârenk bir müzik laboratuvarı olmuş; bir denemeler senfonisi.
Kaçmamış Onurr. Çöl ortalarında güller açtırmış, nehirlerde nilüferler. Kendi kahramanlık hikâyesini, kendi harfleriyle, alfabesiyle yazmış. Kimi yazlar, baharlar isteyince uzamaz, istemeyince de uzar ya, Onurr “Bir yalancı kışın ortasından yaza kadar”ını bize armağan etmiş.
Dörtyol ağızlarında Freud savaşlarına girenlere bu albüm. Çok iyi gelecek. Pop müziğin hudutlarını genişletmek isteyenlere. Böyle pop da varmış. Pop böyle de yapılırmış.
Onurr’un kadife gibi vokali, her ruh halinde iyi gelir, geliyor. Böyle güzel albümlerle büyüyoruz esas. Böyle böyle yürüyoruz.
Sürekli benzer göllerde yüzdükten sonra Onurr’un yeni albümündeki gibi şarkılar, pırlanta gibi yüzümüzü ışıtıyor. Zehirlenmiş tenleri, kalpleri temizliyor. Bu kadar kırılgan köprülerden geçmeye çabalarken sürekli, bu güzel şarkılar tutacak tutacaksa ellerimizden. Her yönden, muhtelif çakma florasan üzerimize gelirken, gerçek ışıkları yakalamak güçleşebiliyor. Onurr’un kahramanlık hikâyesi, tam da o gerçek ışıklardan.
Rüyalarımızda düğünler de görsek, renkli camların arkalarında beyaz laleleri de sayıklasak, kışları depresyon hırkalarımızı da çıkarmasak, o ışık orada yine; aynı yerinde duruyor. Görmek isteyenlere…
Balmumu kanatlarımız erimedi daha.
