İlk kez içinde bulunduğu maskeli dünyanın bu kadar farkında bir pop yıldızımız oluyor. Edis’in Yalan klibiyle de nitelik çizgisi aşağı düşmüyor.
Günlük hayatında da tenis oynayan, buz pateni yapan kaç genç pop müzik yıldızımız oldu bu zamana kadar?
Edis’in başarılarından biri de yazdığı şarkılara “bugün”ün ve Z kuşağının kelimelerini, günümüzün iletişim yöntemlerini (Bana Ne şarkısındaki telefon diyalogu, Dudak şarkısında WhatsApp emojilerinin ifade edilişi vb), bu denli yedirebilmesi.
Bol beyazlı yeni klibi Yalan için öncelikle en iyi dans ettiği video klibi olduğunu söyleyebiliriz. Zaten konserlerinde gayet iyi dans ettiğini biliyorduk. Ağır hikâyesi olan bir video klibi, bu ritm, bu tempodaki bir şarkı kaldıramayacaktı muhtemelen. Bir de sırf koreografi başarısı değil bu. Edis’te stilize, estetik güzellikten kesinlikle daha fazlası var. Dev televizyon camlarından veya küçücük akıllı telefon ekranlarından bile bu tarafa geçen, bir tür asalet gibi. Sıradan bir çekicilik değil, olumlu enerjisiyle birlikte dışa da sirayet eden bir çeşit soyluluk.
Çok Çok’un video klibiyle (Yönetmen: Mustafa Nurdoğdu) geçen yazı geçirttiği gibi, ki hâlâ izliyoruz ve dinliyoruz, yeni klibi Yalan (yönetmen: Gülşen Aybaba) da bu yazı bu güze bağlar. Klipte gökyüzünün rengi değiştikçe, beyaz takımla birlikte yeniden çiçekli gömlekleri ve diğer kıyafetleri de Edis’in personasına tam gelmiş. Koreografi olarak aksayan herhangi bir dans figürü veya hızı uyumsuz herhangi bir plan da yok.
Bunca ters aynanın arasında…
İlk kez ayakları yere bu kadar sağlam basan (sosyokültürel zemini, eğitimi vb.), içinde bulunduğu maskeli dünyanın bu kadar (hatta belki de fazla) farkında bir pop yıldızımız oluyor. Tavrı, dansı, samimiyeti, gerektiğinde mesafesi sırıtmıyor, duruşu üzerine büyük ya da küçük gelmiyor. Bu üç dakikalık yeni video klibinde de nitelik çizgisi aşağı düşmüyor.
Ben Edis’e The Killers’ın Mr. Brightside (2004, yönetmen: Sophie Muller) veya Madonna’nın Nothing Really Matters (1999, yönetmen: Johan Renck) tarzında iki-katmanlı (Mr. Brightside’de arkada savruk vodvil / bürlesk [burlesque] bir atmosfer ilerlerken, ön planda eşzamanlı bir aşk üçgeni hikayesi yürür) video klipleri yakıştırıyorum. Bu kliplerdeki gibi bir görsel dil, görsel evren, arkaplan örneğin Edis’in Köle şarkısına çok yakışabilir. Arka planda ortalık yıkılırken, Edis’in ikinci katmanda veya merkezde sakin durduğu planlar ve sade dans figürleriyle genç şarkıcının personasına uyacak bir klip düşünülebilir.
Kırık kanatlarla, paslı makaslarla, yamalı bohçalarla çok uzun yürünemeyeceğini biliyor Edis. Körüksüz ateşlerle, renksiz kibirlerle, sözde tamirlerle de. Bunca ters ayna ve ayna kırığının hüküm sürdüğü bir müzik piyasasında belli ki sürekli daha iyisi için çalışıyor, emek sarf ediyor. Çıtayı böyle sürekli yükseltmeye devam ederse, bir sonraki video klibinde de gökten ballar yağar belki.
Belli mi olur?
