22 Mart akşamı sosyal ağ Twitter’a iki kelimelik bir cümle düştü: Radikal kapanıyor.
Yayın hayatına 1996’da başlayan, 2014’ten bu yana yoluna dijital dünyada devam eden Radikal Gazetesi’nin, ekonomik nedenler gerekçe gösterilerek mart sonunda tamamen kapatılacağı açıklandı.
Elbette, birçok Radikal okuru gazetenin kapatılmasına tepkili. Peki, gazetenin emektarları, kurulduğu günden bu yana başarılı işlere imza atanlar bu konuda ne düşünüyor? İşte yanıtlar:
Tuğrul Eryılmaz: Kötü yönetimlerin ceremesini yine gazeteciler çekti
Radikal Gazetesi, Cumhuriyet Gazetesi’ni dışarıda tutarsak Türkiye’de batılı anlamda gerçek gazeteciliğin önemli, temel taşlarından biriydi, gazetenin kapanması tüm bunların bitmesi demek. Bütün fikirlerin yer bulabildiği, düşünce bazında da bütün insanların özellikle sesini duyuramayanların bir şeyler yazabildiği bir gazetenin kapanması çok ciddi bir sorun. Hem gazeteci olarak hem de bir okur söyleyebilirim ki bir dönem kapandı. Kötü yönetimlerin ceremesini her zaman olduğu gibi gazeteciler çekti. Bir sürü insan da işsiz kaldı.
Bahar Çuhadar: İyi ki Türkiye basınından Radikal geçti
Radikal’in 20 senelik yolunun, son 10 senesini –çoğu kez eksilerek- onlarca şahane gazeteciyle birlikte yürüdüm. Buraya geldiğimde henüz 26 yaşındaydım; haliyle hem mesleki, hem özel hayatımın en kıymetli anlarının tanığıdır, Radikal. Tarif etmesi zor ama gazetecilerin hemencecik anlayacağını bildiğim bir sızıyla veda ediyorum gazeteme. Radikal benim için yaşayan bir varlık, huyunu suyunu bildiğim, hatalarıyla ve doğrularıyla, ne olursa olsun hep çok sevdiğim bir arkadaşımmış meğer. Kapanınca anladım. Radikal’de şahane insanlar, lafın gelişi değil, gerçekten çok iyi gazeteciler tanıdım. Herkesten çok şey öğrendim. İyi, ahlaklı, vicdanlı, adil gazetecilik yapmaya, itiraz etmeye çalıştık hep. Hak haberciliğinde, şehir, çevre, kadın ve kültür sanat alanında yüzümüzü kara çıkarmayacak işlere imza attık. Basının sesinin iyice kısıldığı bugünlere gelmişken, Radikal’de hep sesimizi yükseltmeye çalıştık. Bugüne dek bizimle birlikte yürüyen tüm basın emekçilerine, her bir okurumuza; tüm katkıları, eleştirileri için müteşekkirim kendi adıma. Ne diyelim, iyi ki Türkiye basınından Radikal geçti. Radikal iyi ki 10 sene boyunca benim güzel evim, en hakkaniyetli arkadaşım oldu. Sürç-i lisan da etmişizdir muhakkak, affola. İşsizliğin, kapatılmanın, susturulmanın, tehdit edilmenin ‘kader’ olmadığı, daha güneşli günler görmeyi diliyorum basınımız adına.
Nazan Özcan: Radikal bir gazetecilik duruşuydu
Radikal, yine karanlık günler geçirdiğimiz 90’ların sonunda iyi gazetecilik nasıl yapılır, iyi gazeteciler bir araya topladığında nasıl iyi işler ve gerçek haberler çıkar bunun en net örneğiydi. Sağlam işler yaptı, özellikle insan hakları haberleriyle. Ana akım ve sıradanlaşmış medyaya bayağı sınıf atlattı. Hem gazetecilere hem de okurlara çok şey öğretti. Kuruluşunda yer alan ve çalışan ekip, Radikal’i Radikal yaptı gerçekten. Ama son dönemlerde nasıl olduysa, bu emeklerin üzerine gelip çökenler Radikal’in bütün prestijini haybeden üstlerine aldılar ama ne yazık ki Radikal’i Radikal yapan noktaların hiçbirini beceremediler. Çünkü Radikal bir gazetecilik duruşuydu, o duruş da kolay kolay herkese nasip olmuyor. Kapanması tabii ki üzücü, basın tarihinde önemli bir sayfa da kapanmış oldu, ayrıca birçok meslektaşım işsiz kaldı, farklı bir iki ses de susturulmuş oldu, sefil durumdaki basın için çok acıklı elbette. Ama kapanan, ilk kurulan o eski Radikal değil. Gerçek Radikalli olanlara selam olsun.
