Kadınlar sadece tanımadıkları kişilerin tecavüzüne uğramıyor, evde eşlerinin tecavüzüne de uğruyor. Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu 2018 yılı Ocak ayında en az 28, Şubat ayında ise en az 47 kadının erkekler tarafından öldürüldüğünü, 25 kadına cinsel şiddet uygulandığını, kadınların 6’sının yabancı kişiler, dokuzunun tanıdığı kişiler, üçünün akrabasından şiddet gördüğünü açıkladı. O kadınlardan üçü ile konuştuk.
‘Evlilik kutsal diye bir şey yokmuş’
A.Y. 48 yaşında, esnaf bir kadın. Dört buçuk yıl önce eşinden boşanmış, bir oğlu var. “Âşık olarak evlendim ben, mahallede tanışmıştık gençken. Evliliğimin ilk üç yılı çok güzeldi, sonrası benim için çok zordu, ama atlattım. İyiyim şimdi” diyerek konuşmasına başlıyor, yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
“Eminim çoğu kadın böyle şeyler yaşamıştır ve çoğu da susmuştur, ben başlarda susmuştum aslında. Ama sonra ben kabul etmek, susmak ‘evlilik kutsaldır’ demek istemedim. Öyle bir şey yokmuş ki. Kısaca nasıl söylesem ki? İlk aldatıldım uzun bir süre sustum hatta başlarda kabul ettim. Aramızda bu sorunu çözdük diye bir yanılgıya düştüm. İyiyiz numarası yaptım, zor devam ediyordum. Yavaş yavaş evde farklı kavgalar çıkmaya başladı. Uzaklaştık, birbirimizden. Boşanmaya daha adım atamamıştım, aslında istemiyordum da. O da istemediğini söylüyordu. Bir akşam yanıma yaklaşırken sevişmek istemediğimi söyledim. Bağırmaya başladı, uzun süre evin içinde hızlı hızlı yürüdü, arada küfürler ediyordu. Sonra koridordan şemsiyeyi aldı, salonda bana vurmaya başladı ve sonra tecavüz etti.”
‘Kimse susmasın, çekinmesin istiyorum’
A.Y.’ye hukuki ve psikolojik destek alıp almadığını soruyorum, çekindiği için almadığını söylüyor:
“Biliyor musun, boşanmak zor olacak sandım olmadı, o da kabul etti. Ama bazen ara ara niye destek almadım zamanında diye pişman oluyorum. O zamanlar kafama göre, eczaneden sakinleştirici ilaçlar alırdım. Sonra bıraktım. İşlerim güzel, mutluyum artık, düşünmüyorum.”
A.Y’ye ‘Son olarak eklemek istediği bir şey var mı?” diye soruyorum. “Böyle bir konuda bir haberde yer alacağım aklımın ucundan geçmezdi. Ben zamanında susmuştum, lütfen kimse susmasın ve çekinmesin” diyor.
‘Tecavüzü kimse kabul etmesin’
M. küçük bir reklam şirketinde çalıştığını söylüyor. O da üç buçuk yıl önce eşinden boşanmış. A.Y’nin aksine hem hukuki hem de psikolojik destek almış. Hikâyesini bir çırpıda özetleyiveriyor: “Kısa sayılacak bir evlilik hayatım oldu. Şanslı değilmişim. Evlendiğim insanı yanlış tanımışım. Birçok şey var ama asla anlatmak istemiyorum. Benim şansım ondan hemen başarılı bir şekilde kurtulmam oldu. Tecavüz kabul edilemez. Kimse de kabul etmesin. Bu kadar.”
‘Ailem beni eşimin yanına gönderdi’
Mesleğinin ve yaşının belirtilmesini istemeyen A.’nın M. ve A.Y. gibi boşanma süreci ve sonrası hiç de kolay olmamış. Yıllarca şiddet gördüğünü ve tecavüze uğradığını belirten A. yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
“Babamın-annemin evine hep ondan kurtulmak için kaçtım. Ailem beni tekrar eşimin yanına gönderdi. Evliliğim hep böyle geçti. Tek umudum ablamdı, o yurtdışında yaşıyor. Evliliğim kadar zor bir boşanma süreci geçirdim. Sonrasında hep tehdit edildim. Soruşturma başlatmıştım, bir şey olmadı. Hayatımı tehlikeye atmak istemedim, güvenmedim kimseye. Ben de şimdi ablamın yanına taşındım, çalışıyorum, işim var. Başlarda burada bile korkardım. Aradan aslında uzun zaman da geçti. Şimdi rahat hissediyorum. Çünkü eski eşim evlenmiş tekrar biriyle, mutluyum.”
